Het vorige seizoen merkten we dat de opkomst om verschillende redenen wat terug liep. We waren af en toe maar met een man of acht of negen in plaats van (de voor volleybal wenselijke) twaalf.
Dit voorjaar werd daarom aansluiting gezocht bij Fair Play, een volleybalvereniging elders in de gemeente. Zij zijn met meer mensen maar hebben ook de afgelopen tijd de animo zien afnemen, mede als gevolg van de 'vergrijzing'. Na een paar keer 'proefdraaien' besloot de harde kern van ons ouwe kluppie - bestaande uit acht man - in het vervolg hier hun kunsten te gaan vertonen.
Inmiddels hebben we ons aardig aangepast aan de gewoonten en gebruiken van de nieuwe club. Vooral in het begin werden we wel een beetje gezien als gasten die het niet al te nauw namen met sommige regeltjes, en daar moet je bij Fair Play natuurlijk niet mee aankomen. Wij deden niet aan match-fixing ofzo, maar we hingen in ons enthousiasme (en gebrek aan techniek) bijvoorbeeld tijdens een smash nog wel eens aan het net. En daar staat bij 'eerlijke spelers' nou eenmaal ongeveer de doodstraf op.
Grappig is wel dat ons ouwe kluppie door de anderen 'de nieuwe mannen' wordt genoemd. Ik vind het wel goed klinken. Want je voelt je op een of andere manier toch jong wanneer je wordt binnengehaald om de leegloop als gevolg van de vergrijzing op te vangen. Dinsdag hoorde ik wel iemand lachend zeggen dat 'nieuwe mannen' toch wel een vreemde benaming is voor een stel kerels van boven de vijftig.
Dit stukje teruglezend hadden ze eigenlijk, toen wij deel gingen uitmaken van de club, de naam Fair Play beter meteen kunnen veranderen in Hair Grey.
Dit stukje teruglezend hadden ze eigenlijk, toen wij deel gingen uitmaken van de club, de naam Fair Play beter meteen kunnen veranderen in Hair Grey.
