Mañana mañana

Morgen gaat zoonlief z'n boeken voor het tweede jaar op de middelbare school halen en dat lijkt me een geschikt moment om onze zomervakantie officieel ten einde te verklaren. Ik ben zelf weliswaar al weer enige weken aan het werk, maar mede dankzij het fraaie weer en omdat diverse familieleden en collega's nog met vakantie waren, lukte het me prima om de vakantiestemming nog enige tijd te verlengen. Af en toe met mooi weer een dagje vrij nemen helpt ook mee om het zuideuropese mañana mañana-gevoel vast te houden.

Vorige week vrijdag was zo'n op-en-top vakantiedag op het Scheveningse strand, afgesloten met een etentje op de boulevard.

Sweet dreams are made of euh... this...

Daarnaast probeer ik ook op werkdagen optimaal van de vrije tijd en het mooie weer te profiteren. Zo lang het nog kan 's avonds buiten eten, veel fietsen en hardlopen enzo.

En ik vind het genieten geblazen wanneer ik - voor ik naar kantoor ga en als de anderen nog slapen - even met 'n krantje, hapje en glaasje jus buiten in het prille ochtendzonnetje kan zitten.
Ik weet het: Het woord genieten staat in schril contrast met wat over het algemeen in die krant te lezen is, maar waarschijnlijk zorgt zo'n vroeg zonnetje voor een zodanige relativering van alle wereldellende dat ik de dag desondanks vol goede moed (en met de mañana mañana-gedachte) kan beginnen.

Wanneer ik m'n ontbijtje op heb en halverwege de sportkrant ben hoor ik dan boven meestal een luxaflex opengaan en vraagt Bastiaan iets als 'he pap, zit je buiten?' waarop ik 'm de 'opdracht' geef om mamma wakker te gaan maken. En als ik dan 's avonds de weerman of -vrouw hoor zeggen dat de volgende dag begint met een zonnetje kan ik me al verheugen op het morgenochtend weer volgen van het bovenstaande ritueel.

Maar nu het eind augustus is merk je al wel dat de dagen weer korter worden en dat de zon steeds later opkomt. 

Aan alles komt een eind. Mañana slaat ook Bastiaan het grote vakantieboek dicht en komen schoolboeken in de plaats.