De Muur

Toen m'n broer en ik zondag het Ajax-stadion binnenliepen wisten we eigenlijk al dat we vandaag geen doelpunten zouden zien. We hadden al wel gehoord dat de buitenlandse ploeg die vandaag de Arena zou betreden goed kon spelen, maar wisten ook dat in hun strafschopgebied een muur zou worden opgetrokken waar werkelijk geen bal doorheen zou komen.

Voormalig Pink Floyd-voorman Roger Waters was de aanvoerder deze zondag. Met zijn vriendenclub was hij vandaag in Amsterdam neergestreken om te trakteren op een weergaloze show. De over de volle breedte van het stadion gebouwde beroemde witte muur fungeerde als een gigantisch, constant van vorm veranderend video-scherm en de continue aanvoer van kippenvelmuziek ging vergezeld van creatieve filmprojecties, vuurwerk, boven het publiek zwevende giga-poppen een heus vliegtuig dat door de muur heen vloog.

Hoogtepunten zijn moeilijk aan te wijzen, maar de vertolkingen van 'Goodbye Blue Sky' (waarbij de 'logo's' van o.a. het kapitalisme, communisme, katholicisme en de Shell's en Mercedes Benzen van deze wereld als bommen uit vliegtuigen werden gedropt) en mijn sobere favoriet 'Comfortably Numb' zullen me lang bijblijven.
Op Nu.nl las ik 'Dit is niet alleen qua productie misschien wel de beste show ooit, maar ook muzikaal een uitvoering van een buitencategorie', en dat zegt toch wel wat.

Raymond en ik grepen de gelegenheid om tijdens onze wandeling van en naar het stadion na te denken over andere mega-acts die we nog wel 'ns live zouden willen zien spelen. 
Alleen hadden we op de heenweg van de parkeerplaats naar het stadion ondertussen beter moeten opletten waar we precies liepen. 

Want na afloop van het concert was het best even zoeken naar het bedrijventerreintje waar we de auto hadden neergezet. En daarna sloten we achteraan bij een lange rij langzaam schuifelde auto's richting snelweg. Het zou laat worden voordat we weer thuis zouden zijn. En dat terwijl er over een paar uurtjes weer van ons verwacht werd dat we voor onze baas aan de slag gingen, in ruil voor centjes. 'All and all, you're just another brick in the wall', besef je op zo'n moment weer...