Handige vader

Toen mijn ouders een paar jaar terug gingen verhuizen is mijn vader eerst flink gaan opruimen. Veel werd weggegooid, maar regelmatig werd aan mijn zus, broer en mij gevraagd of we belangstelling hadden voor spulletjes van vroeger of van recenter datum die zij zelf niet langer konden of wilden gebruiken.

Zo kwam bij ons onder meer een sinaasappelpers en een priktafeltje terecht. Een wat? Een priktafeltje! Al van oudsher heeft mijn vader er lol in om van restmateriaal iets te fabriceren. Voorbeelden hiervan zijn de verbouwing van de kast van een oude pc tot een afzuigkap voor in hun schuur (te gebruiken wanneer er frietjes werden gebakken) en een fietskarretje van wat restmetaal en een paar oude wieltjes die hij nog in de schuur had liggen.

En dus ook een klein tafeltje op een stalen pin, dat met mooi weer in het gras kon worden gestoken en waarop net genoeg ruimte was voor een drankje en wat leesvoer (in de vorm van een krant, boek of tablet). Ik heb het tafeltje de laatste jaren enorm vaak gebruikt. Wanneer de zon nog niet op ons terras stond maar op het gras achterin de tuin, prikte ik het tafeltje in het gras en genoot ik van de ochtendkrant en een bakkie troost. Totdat aan het begin van dit voorjaar de metalen randjes van het tafeltje los gingen zitten...

Ik vroeg m'n vader gekscherend of er nog garantie op het tafeltje zat, waarop hij onmiddellijk aanbood om zijn creatie een facelift te geven.

We zijn nu zo'n anderhalve week verder en inmiddels beschik ik - tot mijn grote genoegen - alweer over een volledig gereviseerde priktafel. Kom daar maar eens om bij de Praxis of Ikea!

Toevallig begaf afgelopen weekend ook de gekregen sinaasappelpers het. Het apparaat zag er met z'n stalen frame robuust uit, maar kon blijkbaar niet langer tegen alle agressie die ik in de ochtenduren gebruik om wat vitamines in een glaasje te krijgen. Het frame brak finaal af, waarna ik 'm meteen - met het gebroken sinaasappelglas erbij - in de afvalbak heb gesodemieterd. 'Jammer', zei m'n vader later. 'Die had ik ook best kunnen repareren'.

Maar goed, ik ben hartstikke blij met het tafeltje. Het enige nadeel ervan is dat we moeten uitkijken voor die scherpe pin, bijvoorbeeld met het opbergen in het schuurtje. Eigenlijk zou ik er op dat moment een soort van rubberen nop op moeten doen. Dat zou bovendien heel toepasselijk zijn. Want ik kreeg het tafeltje niet voor een prikkie, ik kreeg het voor noppes...