Fijnproever

'Het smaakte lekker, Wilma', zeg ik vrijwel elke avond (soms in wat andere woorden) na het eten. 'Ja, maar jij vindt alles lekker, want bent geen fijnproever', krijg ik dan wel eens als antwoord. En daar heeft ze wel een punt (zie ook een eerdere blog), maar dat lijkt me voor haar toch prettiger dan dat ze een echtgenoot heeft die niets lust of altijd zit te zeuren dat er ietsje meer zout of iets je minder weet-ik-veel-wat bij had gemoeten...

Ik denk dan wel eens aan de eerste vakanties zonder ouders, toen ik met wat vrienden Europa rondtrok en we een keer - vraag me niet waarom - dagen leefden van hamburgers (ook als ontbijt) en een pak bastognes (en bier). Geen van mijn reisgenoten had daar ook maar een enkel probleem mee. Echte soul-mates waren we op dat punt.

Wilma heeft haar hoop gevestigd om onze dertienjarige puberzoon, wat fijnproeverij betreft. En inderdaad scoort hij wat smaak betreft soms beter dan ik. Maar zo af en toe herken ik m'n eigen DNA ook in hem.

Maandag zaten Wilma en Bastiaan in de tuin in het zonnetje toen ik thuiskwam van m'n werk. Ik plofte in een tuinstoel en verlangde er - na een lange kantoordag - naar om met m'n blote voeten lekker in het gras te zitten. Bastiaan begon te vertellen dat een van z'n klasgenootjes in de pauze naar McDonalds was gefietst en ook voor hem een New York Crispy had meegenomen.

Nou zit die fastfoot-keten (gelukkig) nogal een eind van de school vandaan, dus terwijl ik m'n eerste schoen uittrok vroeg ik - hem enigszins verontrust aankijkend - of de burger nog wel warm en lekker was toen hij 'm kreeg.
'O, best nog wel hoor' was het antwoord van m'n zoon, waarop Wilma 'm vroeg om mij te vertellen wannéér hij de New York Crispy had gegeten. Dat bleek in de pauze erna te zijn, dus twee keer vijftig minuten later!!

Ik had net m'n schoenen naast me in het gras gezet en griezelde en lachte tegelijkertijd...

'Maar hij was best nog warm hoor!' voegde Bastiaan nog aan z'n verhaal toe. Blwah, dat zijn mijn voeten ook aan het eind van de dag, dacht ik toen. Ik rolde de sokken van m'n voeten en zette ze in het koele, crispy gras...
Eerlijk is eerlijk: ik ben danwel geen fijnproever, maar zo zout had ik het nog nooit gegeten.