Herrie in de tent

In de eerste week van onze vakantie was Bastiaans vriendje Melvin mee. De twee jongens sliepen in een tentje dat we voor onze voortent hadden geplaatst en hadden de grootste lol.

Tot zeer laat hoorden we, terwijl we voor onze tent wat zaten te lezen, gepraat en gegiebel vanuit het tentje komen. Vooral de avond dat we bij het Schnitzel-paradies hadden gegeten, en de jongens zich te buiten waren gegaan aan de knoflooksaus, was er in de tent sprake van veel geluid, gelach en hilariteit. En wanneer we streng (maar met een glimlach) aangaven dat het nu toch echt afgelopen moest zijn, was het inderdaad even stil maar hoorden we de heren daarna toch weer zachtjes fluisteren. Wanneer je in zo'n tent ligt realiseer je je nou eenmaal niet dat het dunne tentdoek ieder geluidje doorlaat.

Mijn gedachten gingen terug naar eind jaren zeventig, toen ik met mijn neef in zo'n tentje de grootste lol had. Naast ons stond nog zo'n tent voor mijn zus en nicht en vooral wanneer onze ouders even een rondje over de camping liepen was het vaak een dolle boel. Ook hadden Rene en ik de gewoonte om elke avond in het tentje met onze cassetterecorders een 'dagverslag' op te nemen. We deden net of we echte reportages maakten, compleet met jingles en zogenaamde gasten die ons bijzonderheden vertelden over de streek waar we verbleven en een immitatie van de toen beroemde weerman Jan Pelleboer (Piet Paulusma is niet de eerste weerman met een opvallend stemgeluid en taalgebruik).

Ook wij hadden toen niet door dat alles buiten de tent goed te horen was. Wanneer mijn vader - voor hij ging slapen - nog even de caravan uitstapte en volgens goed gebruik als  een trompetter zijn neus snoot, schrokken we ons wild en realiseerden we ons de gehorigheid in deze late uren. Dan zei m'n vader iets als 'jongens, het is al hartstikke laat. Ik wil jullie nou niet meer horen'. Dus behandelden we vlug nog even - met Pelleboer-accent - het weer van morg'n en verzonnen we snel (zoals de echte weerman ook altijd deed) een weerspreuk. Ik kan me die spreuken niet meer herinneren, maar iets als 'blijft die herrie in de tent nog lang duren, dan krijgen we een hoop gedonder de komende uren' zou een toepasselijke zijn geweest...