Afgelopen weekend zat ik – kort nadat ik door mijn familie werd ontvoerd – te lunchen op een stil strand vlakbij Saint Tropez. Terwijl rechts van mij de garçon kwam aanlopen met Moules Frites en een pression, kabbelde links van me de azurblauwe Middellandse zee onder een strakblauwe lucht en voelde ik het warme zand tussen m’n tenen. Zeer binnenkort wordt ik vijftig en dit, zo had mijn zus bedacht, was een uiterst aangename manier om me daaraan te herinneren. 31 jaar geleden vierden we voor het eerst vakantie in deze streek en ook in latere jaren hebben we er prachtige zomers doorgebracht; eerst met ons gezin en later ‘met aanhang’ (zoals dat oneerbiedig heet).
Het werd een fraaie wandeling langs ‘Memory-lane’, nippend aan een glas wijn in het oude dorp Grimaud, kuierend langs de te dure jachten in de haventjes van Saint Tropez en Port Grimaud, maar ook ’s morgens met m’n ouders aan de ontbijttafel en ’s avonds als vanouds kletsend met m’n zus in het stapelbed…
Tsja, niet voor niets ontvangt Rick Felderhoff al jarenlang mensen in de nabijheid van Saint Tropez uit om eens lekker bij te komen en om herinneringen op te halen. Die omgeving nodigt daar gewoon toe uit. Al moet ik erbij zeggen dat onze ‘kampeerbungalow’ iets minder luxe was dan Villa Felderhoff. Maar juist het krakende bed, het knipperende lampje bij de wastafel en het koffiezetapparaat dat alleen lauwe koffie kon produceren haalden de mooiste herinneringen aan onze vroegere kampeeravonturen weer naar boven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten