Eén keer is leuk

Met de kerst kreeg Bastiaan van ons een box met alle afleveringen en de twee speelfilms van mister Bean. Hij kende lang niet alles van mister Bean en vond de afleveringen die hij wél had gezien erg leuk.

Wilma en ik kijken mee en hebben er ook lol om. Toch zijn er ook scenes die eigenlijk alleen maar leuk zijn om één keer te zien. Een tweede keer zijn ze té voorspelbaar. Maar naar de meeste afleveringen kan ik nog steeds met genoegen kijken. Natuurlijk zijn er zat mensen zijn die dit soort humor verschrikkelijk vinden en is dat hun goed recht, maar ik vind het geklungel waarschijnlijk zo vermakelijk omdat ik mezelf er soms ook wel een beetje in herken.

Ik voelde me bijvoorbeeld een soort Bean toen ik - alweer een poos terug - bij een afscheidsborrel was van een man die ik eigenlijk een eikel vond. Maar met de organisatie waar hij werkte deden we veel zaken, dus bij deze receptie kon ik uit goed fatsoen niet ontbreken. Na een geforceerd vriendelijk gesprekje en de overhandiging van een envelop met inhoud liep ik naar de tafel met cadeau's. Tussen de flessen wijn en vazen met bloemen lag een DVDtje met op het hoesje een foto van de afscheidnemer. Iemand die naast me stond vertelde dat op die DVD gefilmde afscheidsgroeten van zijn naaste collega's stonden. Het was vanmiddag op de afdeling vertoond en hij had het erg leuk gevonden.

Toen ze verder liep pakte ik het DVD-hoesje op en maakte het open. Dat ging nogal stroef en toen het uiteindelijk wel openklapte vloog het DVDtje eruit en zwierde het als een frishbee onder de tafel. Schichtig keek ik om me heen en zag ik dat niemand het gezien had. Ik dook snel onder de tafel om de DVD te pakken, blies het zand en vuil eraf en stopte hem weer in het hoesje. 'Pfff, als-ie het nog maar doet', dacht ik... Zo onschuldig mogelijk kijkend legde ik daarna de DVD terug tussen de andere cadeau's, waarna ik enigszins gehaast naar de bar liep om met m'n collega een pilsje te pakken.

Naast ons hoorde ik anderen enthousiast vertellen over de leuke afscheidsgroeten op de DVD. Ik nam een slok en hoopte dat het feestvarken het best leuk had gevonden om die filmpjes één keer gezien te hebben, maar dat ze toch te voorspelbaar waren om ze thuis nog een keer te bekijken....