Indruk

Binnenkort gaat een oud-collega van me met vervroegd pensioen. Zo af-en-toe spreken we nog wel eens af om tijdens de lunchpauze een rondje door de wijk te lopen en de laatste keer was zijn naderend vertrek een prima aanleiding om anekdotes uit het verleden de revu te laten passeren die op een of andere manier indruk hebben gemaakt. Vooral bijzondere gebeurtenissen waarbij andere ex-collega’s een hoofdrol spelen waren amusante gespreksstof.

We werkten destijds samen in het Rotterdamse stadhuis. Een statig formeel gebouw natuurlijk, maar dat betekent niet persé dat alles wat zich daarbinnen afspeelde even statig en formeel was.

Zo waren er halverwege de jaren tachtig nog geen koffie-automaten, maar kwam er drie keer per dag een koffie-juffrouw met rammelend karretje over de stenen vloer van de stadhuisgangen gelopen, die dan ‘koffie’ riep, waarna iedere aanwezige zich keurig met een bonnetje bij haar kar vervoegde. Maar soms was iemand aan het telefoneren of bezig met het schrijven van een mooie ambtelijke zin en duurde het dus even voor hij of zij de gang op kwam. Daar had de roodharige koffiejuffrouw maar weinig begrip voor. Ze gooide de deur dan open en krijste ‘KOFFIE !!!! HEBBEN JULLIE ME NIET GEHOORD ?!?!?’. Vooral wanneer we op zo'n moment bezoek van ‘mensen van buiten’ hadden, waren die zeer onder de indruk...

Ook hadden we een collega die het op een gegeven moment wat saai vond dat iedereen keurig achter zijn bureau of vergadertafel zat. Hij stak een rotje af, gooide het de hoge stenen gang in en deed snel zijn deur dicht. Die knal galmt volgens mij nu – 25 jaar later - nog na in het stadhuis. Hijzelf deed overigens of hij zich van geen kwaad bewust was. Pas toen iedereen trillend van schrik op de gang stond opende hij zijn deur met de vraag ‘wat is er gebeurd ?’.

Ach, het was ver voor de Fortuijn-periode, dus ookal was het gebouw destijds nauwelijks beveiligd, aan een aanslag dacht niemand. Wél heeft een andere ex-collega van mij ooit bijna een aanslag gepleegd vanuit het stadhuis. Elke lunchpauze zat zijn brood in aluminiumfolie en sinds jaar en dag maakte hij van al die folie een bal. Na verloop van tijd was zo een massieve metalen bol ontstaan ter grootte van een flinke jeu de boules-bal. En toen hij dat projectiel na kantooruren een keer hard door de gang rolde, stuiterde deze op door een drempeltje om daarna door het raam naar buiten te verdwijnen. Gelukkig raakte niemand gewond, want de metalen bal kwam van de bovenste verdieping van het stadhuis en moet met een enorme knal op de stoep van de Coolsingel geland zijn. Ik denk dat de stoeptegels ter plaatse nóg los liggen. Nou ja, zo kan tenminste één van mijn ex-collega’s terecht zeggen dat zijn werk een verpletterende indruk heeft gemaakt…