Donker

Deze regenachtige en donkere novembermaand staat bij ons in het teken van het leegruimen van het huis dat mijn overleden schoonmoeder achterliet. Dat is een rotklus, kan ik melden. Zoiets is niet alleen fysiek zwaar, zal ik maar zeggen.
Gelukkig komt mijn schoonfamilie uit Amersfoort regelmatig een weekend over en hoeven we het niet alleen te doen. En die logeerpartijen zorgen toch ook wel voor gezellige, maar ook drukke weekends.

De kinderen van 12, 10 en 9 jaar oud hebben niks te zoeken in het huis dat beetje bij beetje wordt ontmanteld. Dus terwijl hun vaders en moeders in oma’s huis met meubels, verhuisdozen en schroevedraaiers in de weer zijn, hebben zij bij ons thuis dagenlang het rijk alleen. Ook vriendjes uit de buurt komen regelmatig langs. Dit betekent dat de Wii-spelcomputer overuren maakt en dat we de kans lopen dat het Nickelodeon-logo straks blijvend op ons TV-scherm ingebrand is.
Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel. Al geloof ik niet dat ze stiekem allerlei dingen doen die niet mogen. Daar zijn ze veel te eerlijk voor.

Wel zou ik het prettig vinden wanneer ze uit eigen initiatief de hond zouden uitlaten. Want wanneer we het vergeten te vragen en we na een dag sjouwen thuiskomen weet dat beest niet hoe snel hij naar buiten moet om z’n blaas te legen.‘Jongens, gaan jullie de hond eens uitlaten’ riep ik afgelopen weekend naar het Wii-ende stel in Bastiaan’s slaapkamer. Mijn toevoeging ‘het is al donker!’ hielp. ‘Jaah, we komen’ riepen ze enthousiast. Want met een zaklantaarn met de hond naar buiten toe vinden ze dan wel weer bijzonder.

Ach, ze kunnen beter de hond uitlaten dan de kat knijpen in het donker...