Kruis

Nu mijn ouders bijna klaar zijn met het leegruimen van hun oude huis komen ze op zolder steeds meer dingen tegen die al jaren nutteloos lagen weggestopt. Zo kwamen ze een vrij fors kruisbeeld tegen, dat mijn vader ooit had gekregen na de dood van een tante van hem. Het houten kruis was zo'n 70 centimeter hoog met daarop een bronzen Jezusfiguur van een centimeter of dertig.

Hoewel mijn pa zich afvroeg wat hij er in Godsnaam mee moest, kon hij het niet over zijn hart verkrijgen om het in de kliko te gooien of om het gevaarte (vanwege zijn omvang) als groot vuil bij de stoeprand te zetten. Want ookal is mijn familie niet meer zo beleidend rooms-katholiek (zoals dat zo mooi heet), dit zou toch aanvoelen als een soort van Heiligschennis.

Wilma vond het een mooi ding en dus besloten we het mee naar ons huis te nemen. We waren echt niet van plan het in onze huiskamer te hangen, maar misschien zou het nu bij ons een poosje 'Ons Lieve Heer op Zolder' kunnen spelen...

Een poosje later zaten we in de tuin en wees Wilma me op het kruisbeeld, dat ze op een onopvallend plekje aan de schutting had opgehangen. Ik moest er wat om gniffelen en vond het eigenlijk wel best. Ik kon onmogelijk zeggen dat dat ding enorm storend was en dus echt niet kon, want het bleek er al een paar weken te hangen zonder dat het me was opgevallen.

Dus hangt Jezus nu bij ons buiten, in weer en wind. In de kou, maar ook in het groeizame seizoen van nu. Ik betrapte mezelf er laatst op dat ik uit het raam de tuin inkeek en dacht 'Jezus, wat ziet die tuin er uit, het gras mag weleens gemaaid worden'.