Het is dan toch wel bijzonder om dertig jaar later met je zoon te lopen op al die plekken waar veel voetstappen van de kind- en puberuitvoering van jezelf liggen. Het was een dag van verfrissende duiken en sentimental journeys. Het loket waar ik als jochie, bibberend met een handdoekje omgeslagen, een zakje paprika chips of een Raket-ijsje (van een kwartje) haalde. Het in de pubertijd favoriete plekje op de zonneweide, vanwege het uitzicht. Het was allemaal niet eens zo veel veranderd, alleen moesten wij het destijds doen zonder spectaculaire glijbanen (met namen als Kamikaze en Anaconda) en klimkastelen in het ondiepe bad.Wel waren de duikplanken nog dezelfde als in mijn jeugd. Bastiaan stelde voor om ‘van de hoge’ te gaan en toen ik hem zei dat hij dat toch nog nooit gedaan had, antwoordde hij ‘maar eens moet toch de eerste keer
zijn?’ Dus besteeg ik, met zoonlief voor me, het smalle trappetje van de hoge duikplank. Tijdens de warme zomers in de jaren 70 ben ik vele tientallen keren van die plank gesprongen en gedoken. In het begin van het seizoen nog wat schuchter, maar eind augustus op de meest vreemde manieren. Natuurlijk is het toen nooit in m’n hoofd opgekomen dat ik zo’n 35 jaar later weer op datzelfde plankje, drie-en-een-halve meter boven het water, zou staan. Vlak voor me zag ik Bastiaan stoer naar voren stappen en pardoes naar beneden springen.Alleen boven achtergebleven vroeg ik me af of ik ging duiken of springen. En ineens dacht ik aan een zwembad in het Belgische Malmedy, waar ik als ventje van 11 de eerste keer van een hoge duikplank dook en plat op mijn buik terechtkwam. Dat zou me op m’n 49ste niet nog een keer gebeuren. Dat zou me daar een 'splash' geven!
Dus sprong ik, al voelde de dag zelf als een heerlijke duik in het verleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten