Kontant geld

In deze tijd van pinnen en chippen is een van mijn tekortkomingen dat ik vaak te weinig kontant geld bij me heb. Laatst lieten we thuis chinees eten bezorgen en moest ik, in het bijzijn van m'n ouders, Bastiaans spaarpot plunderen om aan de deur te kunnen afrekenen.

Toen ik vorige week besloot om met Bastiaan met de Fast Ferry naar Zwijndrecht te gaan gaf Wilma me 20 euro kontant geld mee. Bij de boot aangekomen pakte ik geld uit m'n portemonnee en zag ik dat het maar 10 euro (en dus nét genoeg) was. Dus was er te weinig over voor het pontje tussen Dordrecht en Zwijndrecht, dat we aansluitend op de Fast Ferry moesten nemen.

Ik gokte erop dat ik fietsend door de Dordtse binnenstad van de Fast Ferry naar de pont wel een PIN-automaat zou tegenkomen, maar nee dus. Vanaf de Dordtse oever belde ik m'n ouders, die aan de Zwijndrechtse waterkant wonen, en legde ik uit dat ik nog even geld voor het pontje moest zien te regelen. Na het telefoongesprek bleek dat een oudere dame, die op een bankje vlakbij zat, het gesprek had gevolgd. Ze vroeg me hoeveel ik tekort kwam en wilde dat graag voor me betalen. Toen ze een euro in mijn hand stopte moest ik denken aan dat SIRE-spotje op TV over hoe we met aardige mensen moeten omgaanhttp://www.youtube.com/watch?v=uLEOjy-lj8U.

Later bij m'n ouders thuis stopte ik m'n fietssleutel in m'n zak en voelde ik daar een briefje... Een briefje van 20, om precies te zijn. Ik had dus - geheel tegen m'n gewoonte in - ruim voldoende geld bij me. Zo ga ik dus met aardige, oude dames om. Ik maak ze op een slinkse manier geld afhandig...