Tellen

In de krant lees je wel eens over verkiezingen in een derde wereldland die chaotisch verlopen. Mensen uit Europa en Amerika moeten er dan op toezien dat geen onrechtmatigheden gebeuren.
Nu blijkt dat we ook in Nederland zelf het niveau van de gemiddelde banananrepubliek niet zijn ontstegen. In Rotterdam werden mensen ‘geronseld’ om op bepaalde partijen te stemmen, soms was sprake van complete samenscholingen in één stemhokje, machtigingen bleken niet te kloppen en ook het tellen van de stemformulieren zelf schijnt in enkele gevallen chaotisch te zijn verlopen.

Om die reden werd besloten tot een grote hertelling. Vorige week donderdag werden een paarhonderd ambtenaren opgetrommeld om in de sporthal van de Erasmus Universiteit de vele tienduizenden stemformulieren nogmaals te controleren en te tellen, het aantal te vergelijken met de stembriefjes en de machtigingen te checken.

Omdat de klus aan het begin van de avond nog niet geklaard was, kwam eind van de middag een verzoek aan het ambtelijk apparaat voor extra tellers. In eerste instantie gaf ik aan geen belangstelling te hebben, maar later bedacht ik me en stapte ik om half 9 de sporthal binnen om aan deze unieke gebeurtenis deel te nemen. Gadegeslagen door pers en politici op de sporttribunes gingen we aan de slag.
De groep waarvan ik deel uitmaakte kwam geen onrechtmatigheden tegen. De stembussen die wij controleerden klopten als een eeuh.. bus.

Tot een uur of kwart voor 1 duurde het. Uitgeteld kwam ik thuis (OK, deze woordspeling ligt wel erg voor de hand..). Liggend in bed bleven de geluiden uit de sportzaal maar door m’n hoofd stuiteren en zag ik nog steeds stemformulieren langskomen. Ik kon de slaap niet echt vatten. Maar wat moet je daaraan doen? Schaapjes tellen…?