Bewaren

Op onze vliering en zolder én in onze schuur staan en liggen veel spulletjes waarvan we ooit zeiden ‘laten we het maar niet meteen weggooien, maar even bewaren’. Met enige regelmaat schuif ik die troep – die immers altijd in de weg staat of ligt - van de ene naar de andere kant, waarbij ik me afvraag waarom ik het in vredesnaam nog niet alsnog heb weggegooid.

Nou zijn er natuurlijk altijd spullen met een emotionele waarde. Een oud klokje van een grootouder, top 40-cassettebandjes waar inmiddels alleen nog maar ruis opstaat, oude stripboeken, volgekalkte schoolagenda’s, Veronica-blaadjes uit de piratentijd en ga zo maar door. Totaal niet nuttig dus, maar om een of andere reden leuk om te bewaren…

Als kind woonde ik aan een dijk en toen ik een keer met m’n vader in het 'onderhuis' stond (wij vonden soutterain een te chic woord) wees hij me op een kapotte plek in het houten plafond en pulkte hij daar een stukje metaal uit. Hij vertelde me dat hij in de oorlog als jong ventje langs dit huis was gelopen, net nadat er op de stoep een granaat was ontploft. Een paar grote scherven daarvan had hij mee naar huis genomen. En toen hij zo’n twintig jaar later bij toeval in juist dat huis ging wonen ontdekte hij al snel de splinters van de granaat nog in het plafond van het onderhuis.

Toen ik hem vroeg of hij die destijds opgeraapte granaatsplinters nog had antwoorde hij ‘nee’ en dat kon ik me niet voorstellen. Zoiets spannends als echte granaatscherven bewaart een jochie toch..! Op dat moment duwde m’n vader het zojuist uit het plafond gepulkte granaatscherfje in mijn hand. ‘Dan moet jij deze scherf maar eens zo’n jaar of dertig bewaren’, zei hij daarbij.
Ik liep naar m’n kamer en stopte het in een metalen kistje, waarin ik ook wat oude munten en medailles van de Avondvierdaagse had gestopt.

En precies dat kistje kwam ik onlangs weer tegen tussen alle cassettebandjes, schoolagenda’s, kerstspullen en stripboeken op de vliering. Nieuwsgierig blies ik het stof van het kistje en opende het. Helaas… ik trof geen granaatscherf meer aan. Wel kon ik nog precies traceren in welk jaar ik de Avondvierdaagse heb gelopen… Maar of dat nou reden genoeg is om het kistje ook de komende decennia niet weg te gooien..?