Traplopen

2009 is het jaar van de verhuizingen. Zelf wonen we nog op ons ouwe stekkie, maar nadat begin dit jaar m'n broer en schoonzus verhuisden, stapte m'n schoonmoeder deze zomer over naar een fraai nieuw appartement en betrok de afdeling waar ik werk vorige week een nieuwe onderkomen.

En komend weekend is het de beurt aan m'n ouders, die de Oude Maas oversteken om 'hun' Dordrecht vanaf de oever van Zwijndrecht te bekijken. Ze verruilen hun te grote gezinswoning voor een mooi appartement met een geweldig uitzicht op de Dordtse binnenstad. Logisch hoor, die verhuizing. Want dat scheelt een hoop kamers schoonmaken die toch nauwelijks meer worden gebruikt. En naarmate de jaren gaan tellen gaat al het traplopen naar je bed, de wasmachine, strijkplank en badkamer je steeds meer tegenstaan. En nou is alles lekker gelijkvloers.

Toch is zo'n nieuwe huis wel wennen. Zo stapte ik ooit tijdens de housewarming van m'n zus, nadat ik buiten was wezen kijken bij de spelende Bastiaan, via de achtertuin bij een wildvreemde buurman van een paar huizen verderop naar binnen. Ik had me even in het huis vergist en in plaats van een volle huiskamer trof ik een in z’n eentje op de bank hangende buurman aan, die zich afvroeg wat ik in z’n achtertuin deed…

Ook andere dingen zijn onwennig. Vorige week had m'n vader z'n sleutel van het nieuwe appartement binnen laten liggen en had hij zichzelf buitengesloten. Omdat hij wist dat hij de schuifpui naar het balkon een kiertje open had laten staan pakte hij een lange ladder van het bouwterrein. Toen hij daarmee vanaf de straat naar z'n balkon klom moet dat er voor de buren - die zo blij zijn dat ze van het traplopen af zijn - toch wel uit hebben gezien als een soort van provocatie...