Poep

Het is alweer een paar jaar geleden dat Nicole en ik met onze Jack Russels Buddy en Moos in het Kralingse Bos wandelden, toen Moos plotseling achter een boom dook en op zijn rug ging liggen rollen. Toen ik hem riep kwam hij aangerend en bleek hij volledig onder de stront te zitten. Poepbruin was-ie, getverrrr.... Ik moest er nog net niet van kokhalzen, zeker omdat ik weleens gehoord had dat honden nooit in hondenpoep zullen gaan liggen rollen. Oké, poep is poep, maar het idee van mensenpoep op m'n hond maakte me helemaal onpasselijk! Nicole probeerde het nog met 'misschien is het een paardedrol geweest', maar ik realiseerde me al snel dat ik nog nooit een paard achter een boom had zien zitten poepen.

En nu? Ik moest wel met die stronthond naar huis, en hij kon zo echt mijn auto niet in. Bij het water aangekomen zei Nicole dat ik hem er gewoon in moest gooien. Maar dat jonge beestje (jonge hondjes worden ook weleens 'poepie' genoemd.. ik weet nu waarom) had nog nooit gezwommen, dus ik kon dat niet over mijn hart verkrijgen. Uiteindelijk probeerde in hem met een hondesnoepje in het water te lokken. Ik legde er een vlakbij de waterkant en die smikkelde hij gulzig op. De volgende gooide ik vlak bij de kant in het water. Moos dacht even 'wat nou?' en rekte zich wat uit om te proberen erbij te komen. Ik zocht een stukje Moos uit waarop geen stront zat en gaf hem -terwijl ik 'gatver' riep- een zetje en... PLONS! De scheet wist niet wat hem overkwam, maar immiteerde al snel een soort zeehond. Die actie heb ik een aantal keer herhaald, tot er geen poep meer te zien was.

Thuis aangekomen heeft hij nog een goed shampoo-bad gekregen, maar zo kreeg Moos dus zijn eerste zwemles. Ging zwemmen leren bij kinderen ook maar zo snel. De zwemlessen van Bastiaan waren een paar jaar geleden nou niet echt in een poep en een scheet gebeurd...