Verrassend cadeau

Gisteren was m'n broer jarig en komende zondag viert hij het. Toen Wilma en ik het hadden over het kopen van het cadeautje moest ik denken aan enkele jaren geleden, toen ik met de destijds drie-jarige Bastiaan in Donner op zoek ging naar een leuk boek. Ik weet nog dat ik toen goed in de gaten moest houden dat Bas nergens aankwam, niet wegliep, niet van een trapje afkukelde en meer van dat soort dingen. Ouders van zulke kleine kinderen herkennen die hectiek vast. Probeer dan maar eens op je gemakkie een goed boek uit te zoeken. Maar na lang intensief (maar vanwege de onderbrekingen toch vluchtig) zoeken dacht ik tot mijn grote voldoening een geschikt boek gevonden te hebben. ‘Mooi zo’ dacht ik, ‘nu kind pakken en vlug naar de kassa om af te rekenen’. Thuis aangekomen vroeg Wilma naar het gekochte boek en ik vertelde enthousiast, in geuren en kleuren over het zoekwerk en het uiteindelijke resultaat. We konden tevreden zijn!

De volgende dag gaven we Raymond het cadeau. Terwijl wij nog bij hem stonden pakte hij het uit, en....het was een totaal ander boek dan het boek waarover ik tegen Wilma zo enthousiast was geweest... Wilma keek zeer verbaasd en ik ook, maar toen herinnerde ik het me weer. Op het laatste moment had ik bij de kassa een ander boek zien staan, dat Raymond ook zeer zou aanspreken. Snel had ik de eerdere keuze teruggelegd in het rek en was ik met het nieuwe boek weer teruggesprongen in de rij. Door de haast en hectiek is die keuze-wisseling me blijkbaar niet erg lang bijgebleven.

Het voordeel van die verstrooidheid is wel dat ik zo in het vervolg ook mezelf nog eens kan verrassen met een leuk cadeau! En ach, ik was al lang blij dat ik wel het goede kind mee naar huis had genomen...