De barbecue hebben we net gedoofd, trouwens pas nadat Wilma en de kids na het eten een mini-kampvuurtje hebben gestookt. In de verte hoor ik -vandaag op een heel bescheiden niveau- muziek uit de kantine (YMCA!) en boven me zie ik tientallen, nee honderden sterren aan een onbewolkte Franse hemel staan.
Waarom ik dit schrijf? Tsja, sommige momenten wil je -ondanks de muggenbulten- het liefst zo lang mogelijk vasthouden, en misschien helpt dit...
En wat andere lezers van dit blog daaraan hebben? Dat zal me deze ene keer echt jeuken, zoals je dat geloof ik zegt (net als m'n kuiten overigens).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten