Taxi

Er is veel onrust in de Amsterdamse taxiwereld, nadat een taxichauffeur deze week een klant doodsloeg. Tussen de keurige taxibedrijven zitten namelijk ook beunhazen die klanten weigeren, korte ritjes waarop ze niets kunnen verdienen niet willen rijden en veel te veel vragen voor een ritje.

Amsterdam is hierin niet uniek. Toen ik twee weken geleden met twee reisgenoten aankwam op het station van Malmo en de naam van het hotel noemde, weigerden diverse taxichauffeurs ons te vervoeren. Ze verwezen ons door naar een - zo bleek later - chagerijnige kerel die ons na de rit 307 Zweedse Kronen vroeg. Omdat we geen benul hadden van de redelijkheid van deze prijs betaalde ik. Maar toen we de erop volgende dagen hetzelfde ritje maakten met een door het hotel geregelde taxi werd ons telkens slechts 59 Kronen in rekening gebracht. De eerste keer betaalde ik dus bijna 6 keer te veel!

De angstigste ervaring in een taxi had ik trouwens een paar jaar geleden in Portugal. Vanaf het vliegveld van Lissabon scheurde een taxi ons naar het beroemde bergplaatsje Sintra. Ik stond doodsangsten uit, achterin bij een waanzinnige snelheidsmaniak die die stomme Hollander wel eens even zou laten zien hoe je over smalle kronkelige bergweggetjes rijdt.

Ik weet nog dat op het nachtkastje in mijn hotelkamer een boekje lag over de mariaverschijningen in 1917 bij drie herderskinderen nabij het plaatsje Fatima, dat hemelsbreed niet zo gek ver van Sintra vandaan ligt. Ik bedacht toen dat het niet veel had gescheeld of ik had Maria ook gezien die dag, inclusief de rest van haar familie.