Hardlopen

Het is tien over negen 's avonds. Links van me zakt de zon langzaam achter de bomen. Twintig centimeter voor me kabbelt het water van de Kralingse Plas tegen de kant. Vrijwel alle bootjes zijn al naar de kant en de ganzen nemen het water in beslag.

Ik neem een slok van de fles Vittel die naast me staat. Zonde eigenlijk dat ik dit nu op m'n Smartphone zit te tikken.. Eigenlijk moet ik alle tijd nemen om op m'n gemakkie rond me heen te kijken. Want dit is genieten zo, voldaan en bezweet zittend in het gras na een rondje van zo'n 5 kilometer rennen rond de plas.

Ik ben blij dat ik onlangs de draad weer heb opgepakt. Want (vrijwel) niets is zo lekker dan hardlopen. Of nee, ik zeg het fout: het gevoel dat je hebt ná hardlopen. Nu dus!

Twee weken terug was het ook zo'n fantastische voorjaarsavond. Samen met Raymond liep ik 'zijn rondje' van zo'n 10 kilometer over dijkjes en paadjes in de Hoekse Waard. Bij ondergaande zon passeerden we oerossen, maakten onze schoenen herrie op de wildroosters, slalomden we op smalle paadjes tussen de schapen (en hun stront) door en doorkruisten we gehuchtjes als Goidschalksoord, pratend over belangrijke en vooral totaal onbelangrijke dingen.

En weet je wat een bijkomend voordeel is van hardlopen? Je slaapt zo lekker... Zou dat misschien zijn omdat je geen schaapjes meer hoeft te tellen. Dat heb je onderweg immers al kunnen doen...