Droomvlucht

De rij voor de 'Droomvlucht' was vrij lang, afgelopen zaterdag op de Efteling. En toen we er een poosje in stonden moest Wilma eigenlijk toch wel even naar de wc. En Bastiaan en Cameron toch ook wel. Maar omdat ze iemand met enig richtinggevoel nodig hadden om niet te verdwalen werd ik gevraagd mee te gaan. Dus piepten we de rij uit met de bedoeling ons later weer bij de rest van ons gezelschap te voegen.

Na zelf toch ook maar even een sanitaire stop te hebben gemaakt realiseerde ik me op de terugweg naar de wachtrij ineens dat m'n cameratas niet meer om m'n schouder hing. Wel twee andere rugzakjes, maar m'n nieuwe, dure camera was foetsie (niet te verwarren met Fuji). Ik spurtte terug naar de toiletruimtes maar trof daar ook niets meer aan.
'Shit' dacht ik, en ook de rest van mijn gezin kon maar moeilijk aan het idee wennen (om het zo maar eens uit te drukken..).

Toen ik al bijna in de fase van berusting was terechtgekomen werd ik ineens op m'n schouders getikt. Of ik soms een videocamera verloren was? Een eind terug in de rij hadden ze een tasje aan het hek zien hangen. Bij het verlaten van de wachtrij was het tasje er waarschijnlijk blijven steken. De vinder had de ermee gemaakte beelden bekeken en herkende mij. Was ik effe blij dat ik zojuist Bastiaan toestemming had gegeven om (mij) te filmen!

Wat goed dat er zulke eerlijke mensen zijn anno 2009, toch! Kom bij mij niet aan met verhalen over de verloedering van de maatschappij en de mensen van tegenwoordig. Al zullen er best mensen zijn die vinden dat wanneer ik zo denk, ik in een ‘droom vlucht’.