Thuiswerken

Ik las laatst in de krant dat twee-derde van de werknemers niet kan thuiswerken omdat hun baan dit niet toelaat en dat - als thuiswerken wel kan - dat in een kwart van de gevallen niet mag van de baas. Op mijn werk komt thuiswerken ook slechts sporadisch voor. Maar daar waar ik er in het verleden wel eens gebruik van heb gemaakt, was dat naar volle tevredenheid. Als er een klus is die af moet, gaat dat vaak veel sneller thuis achter de pc.

Vorige week was het weer eens zo ver. Na een privéfspraak aan het begin van de middag had het geen enkele zin meer om weer helemaal terug te gaan naar kantoor. Maar ik wilde wel zo snel mogelijk het verslag maken van een overleg waarvan ik die ochtend zowel voorzitter als secretaris was geweest (toch iets niet goed geregeld dus…).

Vanwege het fraaie weer en omdat ik tegenwoordig ‘Word’ op m’n smartphone heb, was ik met een pak aantekeningen lekker in de tuin gaan zitten en voortvarend met het verslag aan de slag gegaan. Toen Wilma en Bastiaan even later thuiskwamen en mij in de achtertuin in het zonnetje zagen zitten riep Wilma meteen ‘dat is geen werken hoor!’, waarna ik een kinderstemmetje hoorde antwoorden ‘jawel hoor, pappa werkt aan een kleurtje!’