Dus is het voor ons allemaal een 'sentimental journey'. Behalve voor de drie jongens van negen, acht en zeven jaar oud. Voor hen is het allemaal nieuw. En dus maakten de mannen op de eerste avond dat we hier waren meteen een spannende wandeltocht door het bos, over de duinen tot de zee. We hoopten daarbij - zeker toen het al schemerig werd - ook verschillende dieren tegen te komen, maar we kwamen niet veel verder dan wat konijntjes en muizen. En m'n neefje zei later ook nog dat hij een grote vogel had gezien, met een glinsterende buik. Ik ben vergeten te vragen of er soms KLM op z'n vleugels stond...
Groot wild zagen we dus niet. Maar dat zie je meestal alleen als je het niet verwacht. Zoals vorige week in Duitsland, 's avonds laat op een onverlicht weggetje in de middle of nowhere. Vlak voor m'n rechter koplamp zag ik ineens een grote lichtbruine schim, waarna een knal volgde en daarna niets meer te zien was. Ik dacht dat het een hond was, maar Wilma zei dat ze in 'n flits een hert had gezien..
Wel zag ik de volgende dag twee kleine deukjes bij de grill van m'n auto. Je ziet ze alleen als je goed kijkt, maar toch.. Ik baalde er best van. Maar nou ik hier in alle rust op de camping sta kan ik dat allemaal weer relativeren. Zo’n campingsfeertje, met het geluid van spelende kinderen en de geur van een barbecue, ontspant. Het klinkt bij nader inzien ook best lekker, een hert op de grill...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten