De afgelopen week bracht ik met mijn zeven collega’s twee dagen door in een klein klooster in de bossen bij Goirle. We spraken daar over het reilen en zeilen van onze afdeling, maar het samenzijn had ook de bedoeling elkaar beter te leren kennen en begrijpen.
Unaniem waren we na afloop van mening dat de twee dagen zeer geslaagd waren. Er zijn goede gesprekken gevoerd, mooie dingen gezegd en er is veel gelachen. Het is daarbij best lastig om de échte hoogtepunten te benoemen.
Maar ja, je gaat ook niet naar een klooster om een hoogtepunt te bereiken, toch? Zo’n gewijde
omgeving is immers ooit bedoeld voor kuise nonnetjes of vrome broeders. Misschien ligt bij een klooster juist de associatie met slap gelul meer voor de hand. Maar om onze verbroederende gesprekken tijdens de twee dagen af te doen als slap gelul, zou ook weer ‘non-sens’ zijn…
Unaniem waren we na afloop van mening dat de twee dagen zeer geslaagd waren. Er zijn goede gesprekken gevoerd, mooie dingen gezegd en er is veel gelachen. Het is daarbij best lastig om de échte hoogtepunten te benoemen.
Maar ja, je gaat ook niet naar een klooster om een hoogtepunt te bereiken, toch? Zo’n gewijde
omgeving is immers ooit bedoeld voor kuise nonnetjes of vrome broeders. Misschien ligt bij een klooster juist de associatie met slap gelul meer voor de hand. Maar om onze verbroederende gesprekken tijdens de twee dagen af te doen als slap gelul, zou ook weer ‘non-sens’ zijn…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten