Prak

Ik heb op zich niet zo veel met computerspelletjes. Daar waar Wilma en Bastiaan zich tijden kunnen vermaken met allerlei spelletjes met kleurige bolletjes op een rij of stressende serveersters in een restaurant, hou ik het meestal al vrij snel voor gezien.
Maar er zijn natuurlijk uitzonderingen. Begin jaren tachtig was ik immers zwaar onder de indruk van het tennisspelletje, dat je met behulp van een spelcomputertje op je TV kon spelen. En later in de jaren tachtig waren Boulderdash en Arkanoid mijn favorieten. En vergeet ‘Lazy Larry’ niet !

Ook nu is er een spel waar ik veel lol in heb. De Nintendo draait overuren met Cars; een racespel dat is gebaseerd op de Disney-animatiefilm met diezelfde naam. Al heel wat uren hebben Bastiaan en ik racend tegen elkaar doorgebracht. Samen scheuren we door stadjes, over bergweggetjes en doorkruisen we woestijnen. Het gaat er vaak ruw aan toe, maar Bastiaan beseft gelukkig dat wanneer we ons in de dagelijkse werkelijkheid op de weg ook zo zouden gedragen, de auto zo ‘in de prak ligt’.

We scoren overigens niet altijd goed hoor. Onze computertegenstanders zijn ons regelmatig te snel af. Ook gisteren voerden we samen letterlijk een achterhoedegevecht tegen elkaar. Toen ik Bastiaan zei dat onze tegenstanders waarschijnlijk al lang over de finish waren, antwoordde hij ‘ik denk het ook pa, die zitten thuis al lekker achter hun prakkie !’.