Romantisch

De Valentijnsdag die mij nog het meeste bijstaat, is die van enkele jaren geleden in Turijn. Want in Nederland is het nog een ‘feestdag’ die we vrij bescheiden vieren, in landen als Italië pakken ze op Valentijnsdag groots uit.
Ik was met een collega voor m’n werk in Turijn, waar alle winkeltjes en restaurantjes vol hingen met rode en roze Valentijn-hartjes. We logeerden in het poepchique Grand Hotel Sitea, maar kozen ervoor om ’s avonds de mooie oude binnenstad te bezoeken om daar een geschikt restaurantje te vinden voor ons diner. Maar dat viel even tegen; alle restaurantjes en barretjes zaten al tsjokvol, met verliefde Valentino’s.

Moe van het geslenter door het oude centrum keerden we uiteindelijk terug bij ons hotel aan de Via Carlo Alberto, met de bedoeling toch daar maar een - veel te duur - hapje te eten. Bij binnenkomst in het hotel troffen echter het complete voetbalelftal van Juventus aan. En we kregen te horen dat het restaurant niet voor ons toegankelijk was, omdat dat door Zinedine Zidane en zijn vrienden was afgehuurd.

Maar er was een oplossing voor ons (steeds sterker wordende) hongergevoel: er kon een diner op de hotelkamer worden geserveerd. En zo gebeurde het dat ik laat op de avond, samen met mijn collega op Valentijnsdag een zeer exclusief (want reteduur) diner tot mij nam op de hotelkamer. Met enige regelmaat schoof de ober tussen het bed en onze tafel door om een nieuwe gang op te dienen of om onze wijn van de juiste temperatuur te voorzien door het verhitten van de karaf.

Wat een romantiek op Valentijnsdag, zo ver van huis zonder mijn vrouw. Maar die maakte er verder geen probleem van hoor. En dat zal er wel mee te maken hebben gehad dat mijn collega een man van tegen de vijftig was.