Er is in de eerste uren van 2008 een record aantal SMS-jes verzonden. En ook het 'ouderwetse' bellen zorgde ervoor dat de telefoonlijnen overbezet waren. Net als bijna iedereen heb ik pas na herhaaldelijk proberen met mijn gsm mijn familie te pakken gekregen om ze het beste toe te wensen.
Ik gebruik m'n gsm trouwens niet veel hoor. Ja, ik maak er foto's mee, luister ermee naar de radio en gebruik hem als stopwatch bij het hardlopen. Maar als telefoon gebruik ik hem alleen voor het hoogstnoodzakelijke. Al moet ik bekennen dat ik bellen vanuit de supermarkt ('wat voor toetje zal ik meenemen?') ook als hoogstnoodzakelijk beschouw...
Maar als ik soms - bijvoorbeeld in het openbaar vervoer - wat telefoongesprekken van anderen opvang, merk ik dat die gesprekken meestal ook niet erg verheffend zijn. En hoeveel filerijders bellen er niet naar huis om alleen maar te melden dat het verkeer vast staat en dat de aardappels dus lager kunnen.
Ook voor zevenjarigen kan de gsm al uitkomst bieden. Laatst belde Bastiaan met de mededeling dat hij vast zat... Hij zat niet in een file hoor, maar was de hond aan het uitlaten en had mijn mobiel even meegekregen. Moos was de struiken in gedoken en had daarbij een aantal rondjes gelopen waardoor hij zich vast had gedraaid. Dankzij het telefoontje heb ik kind en hond uit de benarde situatie kunnen bevrijden. Je moet er toch niet aan denken wat er gebeurd zou zijn zonder telefoon... Je kan je toch bijna niet meer voorstellen dat de mensen vroeger ook al de hond durfden uit te laten, voordat er mobieltjes bestonden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten