Internet

Een paar dagen terug werd ik op m’n mobieltje gebeld door en dame van de KPN. Ik was namelijk uitverkoren om geheel gratis te mogen internetten op mijn mobiel. Hoewel ik met m’n werk bezig was en vertelde dat ik niet geïnteresseerd was én dat ze me stoorde, ging ze enthousiast door met haar verhaal. Internet zou een maand gratis zijn en daarna ‘slechts’ € 9,95 per maand. Wat bofte ik toch!
Ik liet nogmaals mijn desinteresse blijken en kwam – zo realiseerde ik me later – jammer genoeg niet op het idee om een oude tip van mijn collega uit te voeren: vragen ‘heeft u een momentje’, vervolgens de telefoon gewoon opzij leggen, na vijf minuten melden ‘een momentje nog alstublieft..’, enzovoort...
En zelfs terwijl ik me had voorgenomen niet toe te geven aan de gladde praatjes van de KPN-dame, hoorde ik mezelf op een gegeven moment zeggen ‘nou, vooruit dan maar’. Ze had me immers bezworen dat afmelden na de gratis maand heel eenvoudig zou zijn en zo was ik tenminste van het gezeik af..

Maar nadat ik de telefoon had neergelegd (terwijl ik ze nog hoorde zeggen ‘mag ik u veel plezier toewensen met internet’) vloekte ik inwendig, maar wel hardgrondig. Was ik er tóch weer ingestonken..
Toen ik een dag later een SMS-je kreeg waarmee de internet-afspraak werd bevestigd, ben ik meteen het erin genoemde nummer gaan bellen om het ongedaan te maken. Daarbij werd ik allerlei menu’s ingestuurd, sprak ik allerlei volautomatische robot-dames, maar liep ik telkens uiteindelijk dood.
Uiteindelijk belde ik een klantenservice-nummer, waar een ‘ouderwetse’ vrouw van vlees en bloed mij tewoordstond en doorverbond. Zo lukte het me om mijn misstap ongedaan te maken.

Nou weet ik ook wel dat ik, wanneer ik over zo’n twee jaar nog geen internet op m’n mobiel heb, tegen die tijd zal worden aangekeken alsof ik een Neanderthaler ben. Maar vooralsnog plaats ik het nog in de categorie ‘een tosti maken met je strijkijzer’. Goeiemoggel zeg!