Sentiment

Gisterenavond stond in het teken van jeugdsentiment. Met z'n drietjes zijn we naar de musical van De Fabeltjeskrant geweest. Als kind was ik een groot bewonderaar van die serie. Thuis maakte ik (met behulp van m'n ouders) de poppen na en daarmee speelde ik op de lagere school, vanachter de lessenaar van de juf, zelfverzonnen verhaaltjes..

Ik moest daar gisteren wel aan terugdenken, toen ik de spelers met de levensgrote poppen zag sjouwen en spelen. Maar wat deden ze dat goed zeg! Ze wisten prima de sfeer uit de originele serie terug te halen. De stemmen waren goed gecast en de oude en nieuwe liedjes werden al snel door de zaal meegezongen.

En als al eens de term 'voor alle leeftijden' van toepassing was, dan was het nu wel. Niet alleen Wilma en ik genoten, maar ook Bastiaan vond het geweldig. En achter ons zat een meneer en mevrouw die de tachtig al een eindje gepasseerd waren. Zij waren tijdens de hoogtijdagen van de Fabeltjeskrant - de vroege jaren zeventig - dus al rond de vijftig! Eigenlijk was het voor hen dus meer een soort midlife-sentiment...