Vrijwilliger

Zaterdagmorgen was ik met Bastiaan bij een ‘Sinterklaascircus’ bij ons in de wijk. In afwachting van de goedheiligman zelf werden er door clowns, acrobaten, jongleurs en vuurvreters allerlei fratsen uitgehaald en – het moet gezegd – dat zag er heel professioneel uit! Ook de volwassenen vermaakten zich prima.
Maar aan het einde kwam dus de Sint. En die ouwe grijsaard zorgde ervoor dat het circus uitging als een nachtkaars waar geen vuurvreter trek in had.
Kijk: ik weet dat het voor de vele vrijwilligers die zoiets organiseren best een hele toer is om alles te regelen. Maar hadden ze niet wat meer tijd kunnen steken in het zoeken naar een goeie (hulp)sinterklaas… Want wat was dit een onaangename zeik-Sint zeg. Zijn tekst bestond uit het tientallen keren herhalen van ‘hebben de kindertjes het naar hun zin ? (jeeeeeeeh), dat kan harder!!’ én ‘worden jullie pappa’s en mamma’s volgend jaar ook vrijwilliger’, waarbij hij soms nog toevoegde dat de kindertjes (waarom niet gewoon kinderen of kindjes trouwens??) de pappa’s en mamma’s maar onder druk moesten zetten…
Dus terwijl die schijnheilige manipulator voor de zoveelste keer de kindertjes opstookte, waren de ouders achterin wel vrijwilligers aan het zoeken, maar dan om de Sint om te leggen…!
We verheugden ons daarbij al op het feit dat w dan volgend jaar niet meer hoeven te zingen ‘Sinterklaas is aangekomen’ (hetgeen in dit Sonja Bakker-tijdperk overigens ook niet vriendelijk klinkt), maar Sinterklaas is OMgekomen (tiralderadrie, tieralderadra..).
Maar uiteindelijk besloten we het niet te doen. Voor je het weet maak je op zo’n manier van die Sint een of andere martelaar of cult-figuur.