Wilma is de creatieveling in ons huis en ze haakt al jaren dekentjes, kussentjes, mutsen en knuffels voor het goede doel. Tot een paar jaar terug brachten we met enige regelmaat dozen vol kleurige en kunstige 'haaksels' naar een kennis van haar in het Zeeuwse Westkapelle. Die verzamelde het huisvlijt van tientallen haaksters en breisters en gaf dat aan een dorpsgenoot die alles een paar keer per jaar met een grote vrachtwagen naar kindertehuizen en andere instellingen in Oost-Europa bracht.
Elke keer weer was de rit naar Zeeland lang maar leuk en knoopten we er een bezoekje aan Middelburg, Vlissingen of Goes aan vast. En in Westkapelle werden we gastvrij ontvangen, met een echte Zeeuwse bolus bij de koffie. De man des huizes had als hobby het zelf maken van een levensgroot en werkend draaiorgel en zijn vrouw zat gezellig op haar praatstoel.
Vaak ging het over haar haakhobby en was Wilma een goede gesprekspartner. Voor Bastiaan en mij was dat een mooie gelegenheid om Moos uit te laten in het dorp en langs de kustlijn. Maar de haakstukjes-verzamelaarster vertelde ook een keer over een buurvrouw die een zoon had die zo leuk aan de weg timmerde als zanger. Hij had al aardig wat succes in Zeeland en kwam inmiddels regelmatig op tv. En hij zag er dan wel uit als een echte rocker, het was een goeierd die gek was op z'n moeder. Háár voornaam gebruikte hij zelfs als achternaam!
Uit een krantenartikel van een tijdje terug maakte ik op dat buurvrouw Vera van Wilma's haakkennis inmiddels is overleden. Een jaar of twee terug heeft haar zoon een liedje over haar geschreven. En daarin zingt hij over de magnolia in zijn tuin, die ieder jaar op z'n moeders geboortedag zo mooi in bloei staat.
Wanneer straks na kerst de Top 2000 wordt uitgezonden is het lang wachten tot zijn liedje pas vlak voor de jaarwisseling te horen is, nog ná Bohemian Rhapsody. En ik denk dat de oliebol waarvan ik op dat moment een hap neem naar een Zeeuwse bolus smaakt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten