Photobomb

‘Zijn er nou nog veel mensen van jouw leeftijd die aan zo’n prestatieloop meedoen?’, vroeg m’n vader toen ik zondagmiddag even bij m’n ouders langsging nadat ik in Dordrecht ‘De Drechtstadloop’ had volbracht. Kletsnat was ik geworden, want de afgelopen jaren was het bij vorige edities van die loop aardig najaarsweer geweest, maar deze zondag verliep zoals een groot deel van deze herfst: uiterst vochtig!

Ikzelf vind het altijd wat treurigs hebben wanneer ik iemand in de regen zie joggen, terwijl ik dondersgoed weet dat een beetje regen tijdens hardlopen best lekker is. Het zorgt voor verkoeling.
Maar toch liep ik dit jaar wat langzamer dan in andere jaren. Want het leek me slim om voorzichtig te zijn, vooral op de gladde stenen van de Dordtse binnenstad, waarop op sommige plaatsen ook nog eens kletsnatte boomblaadjes vastgeplakt zaten. En bovendien had ik m’n bril afgezet, want zonder  bril zie ik meer dan door natgeregende glazen, al blijft het wel een kwestie van goed opletten dat ik m’n nek niet breek over een stoeprandje of een hiel van iemand die voor me loopt.

De loop begint en eindigt in de binnenstad, en in de tijd ertussen lopen we onder meer langs het Wantij en door het Wantijpark. En daarbij lukte het de nattigheid niet om de sfeer te drukken. Op verschillende plaatsen langs het parcours werd muziek gespeeld, er was aardig wat publiek en er werd op de Noordendijk zelfs vuurwerk afgestoken, bedoeld voor iemand die vlak voor me liep. En om toch alvast nog wat meer van die oudjaar-sfeer te proeven heb ik mezelf, nadat ik de 10 kilometer had voltooid, een Berliner bol cadeau gedaan bij de oliebollenkraam op de Spuiboulevard.

Maar om terug te komen op die vraag van m’n vader: ik zie jaarlijks het aantal leeftijdgenoten afnemen, maar er lopen nog genoeg vijftigers, zestigers en zelfs zeventigers mee. Ik verbaas me er telkens weer over dat ik op het laatste stuk nog ‘oudjes’ voor me zie lopen, niet altijd meer even soepel. Ook dit jaar weer, toen ik - vlak voor de finish op het Statenplein - de hoek nam van het Bagijnhof naar de Sarisgang, liep er zo’n ouwe taaie voor me. Het zou me toch niet gebeuren dat hij vóór mij finisht en dat dat dan op beeld wordt vastgelegd! Iedereen wordt immers gefotografeerd en gefilmd bij het passeren van de finish, en die beelden worden op internet geplaatst.

Ik besloot te versnellen, en zo kwam ik - zag ik later - gelijktijdig over de finish met onder meer een paar jonge meiden. Of creëerde ik per ongeluk een ‘photobomb’?, vroeg ik me later af, en hebben zij nog pogingen gedaan om te voorkomen dat ze met déze oude man op de foto staan.