Lof

Ik ben mijn wekelijkse stukje op m’n blogpagina vast al eens begonnen met ‘Wat gaat de tijd toch snel!’. Ook nu weer was dat de eerste zin die me te binnen schoot toen ik net wilde gaan tikken. Want de eerste dag van Bastiaan op de lagere school kan ik me nog zó goed herinneren, net als trouwens de dag waarop hij in groep 8 als eerste naar voren werd geroepen om na complimenten zijn top-eindrapport in ontvangst te mogen nemen. En een kleine twee maanden later fietste ik op een zondag met ‘m naar z’n nieuwe (middelbare) school, zodat hij de dag erna als brugpieper de weg kende. Toen wij als ouders een paar weken daarna uitleg kregen over wat er de komende zes jaar allemaal van de leerlingen in Tweetalig VWO verwacht werd wisten we niet wat we hoorden... Maar afijn, we zouden het wel zien.

En ineens zijn we dan zes jaar verder en word ik op kantoor gebeld door m'n zoon die met een zware stem een leraar nadoet en zegt 'Goedemiddag meneer, ik kan u meedelen dat uw zoon is geslaagd!' Toen ik later op de middag thuis was kwam hij aanfietsen, met als een cape achter zich aan wapperend een vlag met het beeldmerk van de school en in grote letters GESLAAGD'. Z'n cijferlijst was prima; slechts één zesje naast zevens, achten en negens.

"Half gekscherend" vroeg Wilma later op de avond of hij geen her zou willen doen om ook van die ene zes een hoger cijfer te maken.
'Ik denk erover na', zei Bastiaan tot onze verrassing, waarna hij aangaf dat op school een aantal docenten er tegen hem over was begonnen. Gebleken was namelijk dat hij met ongeveer 0,25 punt erbij Cum Laude zou zijn geslaagd.

We rekenden uit welk cijfer hij voor het her zou moeten halen en schatten in hoeveel extra studiewerk dat dit weekend zou kosten. Ook probeerden we zicht te krijgen op de kans op succes én wogen we het een ander af tegen de meerwaarde van de woorden 'Cum Laude'. Uiteindelijk besloot onze zoon om het niet te doen; iets waar we totaal achter staan. Ook zonder de woorden Cum Laude is het een prachtig resultaat en zijn we apetrots.

Voor de duidelijkheid: ikzelf heb het luxe-probleem wel/niet gaan voor Cum Laude nooit gehad. Ik was al blij dat ik wist hoe je het schreef...