Gestaag groter groeiend

Toen ik zojuist de software opstartte om m'n wekelijkse 'blogje' te schrijven zag ik dat dit stukje nummer 398 is. Dit houdt in dat ik er al bijna acht jaar lang iedere week voor ga zitten om een stukje tekst aan het grote internet toe te vertrouwen. Vaak fietst het onderwerp van zo'n tekstje ongeveer vanzelf m'n schedelpan in (tijdens de grappige of  'opvallende' gebeurtenis zelf of tijdens bijvoorbeeld het hardlopen, fietsen of douchen), maar eerlijk gezegd kost het me soms flink wat moeite om iets te bedenken waar ik over kan schrijven. Maar ik nam mezelf ooit voor dit elke week te doen en ik hou dat met plezier vol. Ik vind het hartstikke leuk om reacties te krijgen, maar zou het ook zonder die 'aanmoedigingen' gewoon blijven doen. Al is het maar alleen voor mezelf. Want wat kan er mis zijn aan nadenken over een (al dan niet recent) voorval dat wanneer je het beschrijft tot een glimlach kan leiden?

Sinds een jaar of drie schrijft mijn net zo gedisciplineerde broer ook elke week een stukje. Hij heeft daarbij nog wel de mazzel dat hij twee jonge dochters in huis heeft rondlopen. Kleine kinderen zijn een dankbaar onderwerp voor een blog! Je kan dan leuke dingen tikken over bijdehante opmerkingen of over dingen die ze voor het eerst meemaken. Ik schreef in het verleden bijvoorbeeld stukjes over Bastiaan's eerste tanden wisselen, eerste plassen in zee, eerste schaatsbewegingen, eerste ritje op een grote fiets, eerste bezoek aan Disney, eerste zwangere tante, eerste familieuitbreiding, eerste tien jaar, eerste sprong van de 'hoge', eerste zicht op naaktrecreanten, eerste dubbelzinnigheden, eerste beugel en eerste bezoek aan de middelbare school.

Maar onze gestaag groter groeiende gozer werd deze week (nota bene op 'blue monday') vijftien. We lachen gelukkig nog regelmatig met en om hem, maar het lijkt me niet langer gepast om al z'n 'eerste keren' in m'n blog te beschrijven. Bovendien: het voltrekt zich buiten ons zichtveld...

Onze gestaag groter groeiende gozer

Ach, gelukkig kan ik met enige regelmaat ook om mezelf lachen en voel ik me - ook al ben ik de vijftien al flink wat jaartjes gepasseerd - niet te groot om dat op m'n blog te delen.