Autocorrectie

Het valt me mee dat tot op heden nog niet de pleuris is uitgebroken omdat ik een van m'n familieleden, vrienden of collega's grof heb beledigd. Niet mondeling, maar via een sms, whatsapp of mailtje. Dankzij de autocorrectie op m'n telefoon of tablet stuur ik soms de meest wonderlijke berichtjes en vervorm ik allerlei namen. Zo noemde ik iemand van een organisatie met wie ik samenwerk onlangs 'de heer Croissant' (omdat zijn echte achternaam met een 'c' begon), noemde ik een ander mannelijk werkcontact Marion en las een van mijn collega's 'Hoi Marinade' als eerste woorden van mijn mail. Ik troost me met de gedachte dat ook anderen er last van hebben. Een poosje terug verwees een vrouwelijke collega me in een whatsappje naar 'waar we het gisterennacht over hadden gehad'. Dat 'nacht' had de autocorrectie er voor het gemak zelf maar even bij verzonnen. Zoiets kan toch zo maar tot flink wat ongemak leiden bij mij thuis...

Terwijl ik dit (hopelijk zonder al te veel gekke woorden) tik bedenk ik dat die autocorrectie ook z'n vóórdelen heeft. Je kan het namelijk ook 'omdraaien'; eens lekker allerlei frustraties botvieren in gemene, lelijke berichten aan een ieder en achteraf de schuld geven aan die autocorrectie!

Nu we op kantoor het werken met papier tot een minimum moeten beperken schrijf ik geen aantekeningen meer op een blocnote tijdens een gesprek of vergadering, maar tik ik die ook op m'n tablet. En ook daarbij gaat het vanwege de autocorrectie nog wel eens mis.

Wanneer ik dan later m'n aantekeningen er nog eens bij pak kom ik woorden tegen die kant noch wal raken en die ik in sommige gevallen ook niet meer kan herleiden tot wat ik heb bedoeld.
Ik noem die autocorrectie-functie danook liever de 'Gilles-de-la-Tourette-functie'.

Ik moet trouwens eerlijk zeggen dat het in het verleden ook niet altijd meeviel om mijn handgeschreven aantekeningen achteraf te ontcijferen. Vroeger kreeg ik vaak te horen dat ik best een mooi handschrift had, maar daar is in de loop van de jaren flink de klad in gekomen. 

Alleen als ik er goed m'n best op doe mag het resultaat er nog zijn. Zo gingen we een paar jaar terug met mijn schoonfamilie op vakantie naar Zuid Frankrijk en kwamen we er nog voor de Belgische grens achter dat m'n zwager Frans geen nummerplaat had op zijn gehuurde aanhanger. 

Dus pakten we een stuk karton en schreef ik er met mooie, duidelijke blokletters zijn kentekennummer op. We waren er zeker van dat Frans onderweg door een ijverige agent zou worden aangehouden, maar hij heeft in totaal zo'n 2600 kilometer zonder problemen met mijn handschrift achterop z'n aanhanger gereden. Blijkbaar leek die nummerplaat vanaf een afstandje toch 'net echt'. 

Samengevat kan je stellen dat ik problemen heb met de autocorrectie, maar dat een aanhangercorrectie me wél goed afgaat.