Lange tenen en blote benen

Hoewel we niet kunnen stellen dat we 2013 geruisloos hebben afgesloten, gezien al het geknal van de laatste dagen, ben ik toch blij dat we de decembermaand achter de rug hebben. Ik was namelijk even bang dat de VN ook in de bres zou springen voor keukenpersoneel dat zich achtergesteld voelde en gillende keukenmeiden om die reden zou willen verbieden. Of dat we een Facebook-petitie zouden moeten gaan tekenen om de chinezen aan te geven dat 'oliebollen' geen grappig of kwetsend bedoelde uitspraak van het oud-nederlandse 'orieborren' is.

Het jaar van de lange tenen zit er op (waarbij ik hoop dat er nu niet een bevolkingsgroep met lange tenen in de genen zich beledigd voelt overigens) en we beginnen aan een maagdelijk 2014.

Na allerlei hapjes, spelletjes en Tv-kijken op Oudjaarsavond waren we gisteren bij m'n ouders om de familie het beste toe te wensen.

Onze nichtjes Jasmijn en Veerle (van respectievelijk 4 en 2 jaar) grepen de kans om te stoeien met grote neef Bastiaan, wat een leuk schouwspel opleverde.

M'n schoonzus vertelde trouwens dat een van de favoriete Duplo-mannetjes van de jongste mij schijnt voor te stellen.
Het van een flinke bos haar voorziene poppetje is een stoere groenteman die met z'n bestelwagen de stad rondrijdt. En ook al komt dat beeld niet echt overeen met de werkelijkheid, ik vind het prima zo. Niks meer aan doen, zou ik zeggen!

Deze stoere groenteman hoopt overigens dat het nog wel een beetje gaat winteren de komende tijd. Vorige week zijn we gaan schaatsen op de nieuwe overdekte ijsbaan hier in de buurt, maar het haalt het toch niet bij echt natuurijs.

Nou denken we bij koude winters altijd aan die van vroeger, maar of dat ook zo was is maar de vraag. Een paar dagen terug trof ik namelijk in een oud fotoboek een foto aan van Oud en Nieuw 1966-1967.

Het is bij m'n opa en oma in de Dordtse Soembastraat en m'n zus en ik zitten bij m'n ouders op schoot. Wat me opvalt zijn de champagneflessen en een volle asbak op tafel en dat ik daar net zulk haar had als het Duplo-poppetje, maar vooral dat ik daar als vierjarig jochie in een korte broek zit in de laatste minuten van het jaar..!

Mijn conclusie: ofwel de winters waren vroeger niet koud, of m'n ouders voedden me destijds Spartaans op in de hoop dat ik later bijvoorbeeld een stoere groenteman zou worden.