Ook de vele weekeinden op camping Hoeven in Brabant passeerden de revue. Vrijwel de gehele familie was daar zomers lang te vinden.
's Avonds liepen we mee in lampionnenoptochten of zaten we met z'n allen rond een barbecue.
Of we speelden Bingo in de kantine of gingen naar een disco in de Bosbadhal van de toen bekende Tros-dj Ad Roland. Ook André en Duin en De Mounties (wie kent ze nog?) traden daar weleens op.
De dag werd door de kinderen gevuld met voetballen of zwemmen of door gewoon urenlang met z'n allen wat op een (door enkele vaders gefabriceerde) houten bank te hangen. Uitstapjes waren er ook, en favoriet daarbij was een fietstocht door het bos naar vliegveld Seppe in Bosschenhoofd. Leuk om al die beelden - waarvan ik er veel niet kende - te zien.
Het meest verbaasd heb ik me over de feesten uit die tijd. Vrijwel ieder jaar was er wel een oom en tante twaalf-en-een-half jaar getrouwd en in de zeventiger jaren was er blijkbaar één standaard-wijze waarop iets dergelijks gevierd moest worden. Men huurde een zaaltje (meestal van de speeltuinvereniging op Het Land van Valk), liet bakjes met pinda's en sigaretten neerzetten op tafeltjes die langs de muren stonden en het feest kon beginnen! Nadat het bruidspaar door heren en dames in kleurige jurken en pakken was gefeliciteerd (toen nog maar met één zoen in plaats van de huidige drie) was de dansvloer urenlang het terrein van ooms en tantes.
Soms stopte de muziek en werd er iets creatiefs gedaan, waaraan vele uren oefenen aan vooraf waren gegaan. Zo hadden alle tantes van de 'koffieclub' iedere bruiloft weer een lied ingestudeerd en dansten een hele trits nichten (in hot pants!) op nummers als Dancing Queen.
Maar ook speelde ik samen met mijn neef René een komisch bedoelde scene op een politiebureau en was er toneelstukje waarbij een als baby verklede oom de show stal (al was het maar vanwege de luier die hij droeg).
En dan begon het eigenlijk pas. Want terwijl de drank rijkelijk vloeide (een BOB bestond nog niet in de seventies) en de zaal door de sigarettenrook langzaam paars kleurde werd er door de menigte wat afgehost. Broekspijpen omhoog, blinddoeken, de polonaise, op stoelen staan; ik weet niet meer wat voor (on)gein er allemaal werd bedacht en uitgevoerd.
Dat waren nog eens vette feesten! Maar al dat gedoe van toen hoort niet thuis in deze 21ste eeuw.
Stonden de feestjes in de jaren zeventig in het teken van de polonaise, anno 2013 is zelfs van halvanaise nog geen sprake...
