Dus besloot ze in de auto te wachten, samen met onze jack russel Moos. Omdat dat beest zo zat de bibberen pakte ze een vest van Bastiaan van de achterbank en deed die - zo goed en kwaad als het ging - om hem heen (je moet toch wat, zo alleen in je auto in de regen). Het resultaat ervan zette ze op de foto en meteen viel op dat Moos wel erg leek op E.T.
Een paar dagen later besloten Bastiaan en ik een flink stuk te gaan fietsen. Moos vindt het dan heerlijk om mee te rennen, maar omdat we een behoorlijk groot rondje hadden gepland besloot ik voor de zekerheid maar een fietsmand op mijn stuur te klemmen waarin hij kon uitrusten.
En inderdaad: toen we een kleine 10 km onderweg waren begon de naast mijn fiets rennende viervoeter steeds vaker smekend naar de mand te kijken (zo leek het).
Ik zette hem erin en reed verder door het fraaie natuurgebied tussen Capelle en Nieuwerkerk aan den IJssel. De felle, al vrij laagstaande, zon zorgde voor scherpe schaduwen. Ik zag de schaduw van Bastiaan die achter me fietste en schoot in de lach toen ik het silhouet van mezelf op de fiets zag. Want weer viel me, kijkend naar het mandje voorop mijn fiets, de gelijkenis met de Extra Terrestrial uit de beroemde film uit de jaren 80 op.
Je leest de laatste tijd weer regelmatig verhalen in de krant over merkwaardige vliegende voorwerpen die zijn waargenomen, maar na twee recente close encouters of the third kind in de afgelopen week weet ik het inmiddels zeker: ze zijn onder ons!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten