De kennismaking van Moos met Antwerpen gebeurde niet onopgemerkt. Nadat we vanuit de parkeergarage een overdekt winkelcentrum inliepen besloot het dier om meteen een paar drollen op de glimmende marmeren plavuizen te deponeren. 'O shit!' riep ik, waarbij ik een impuls om te gaan hondwerpen stevig moest onderdrukken. Ik realiseerde me dat ik een 'kakzak' bij me had, waar ik vervolgens alles behendig inschoof. Wat een strontmazzel! Ik waste mijn handen en we waren het voorval daarna in een poep en een scheet vergeten.
Ons bezoek aan Belgie bleek een goede keus. Want precies op de dag dat in Nederland de nazomertemperaturen werden afgelost door neerslachtig, heiig herfstweer liepen wij in een heerlijk najaarszonnetje over de Keyserlei en de Meir richting de Onze Lieve Vrouwekathedraal. En na op het plein daar wat te hebben gedronken en naar het beeld van de handwerper te hebben gekeken liepen we in een vloek en een zucht naar Het Steen aan de Schelde.En via vloeken, zuchten en schelden kom ik automatisch bij het Zweedse tintje terecht. Dinsdag hebben Bastiaan en ik op zijn kamer een Ikea-bureau en -kast in elkaar gezet.
En daar waar ik tot voor kort altijd in mijn eentje met allerlei meubelplaten, schroefjes en Ikea-inbussleutels in de weer was, doen we dat tegenwoordig fijn met z'n tweetjes. En Bastiaan zit gelukkig zo in elkaar dat wanneer in 56 stappen beschreven staat hoe het bureau moet worden gefabriceerd, we inderdaad zorgvuldig al die stappen doorlopen.
'Het lijkt wel lego' zei hij enthousiast, toen hij het uitgebreide stappenplan zag. En de opmerking 'Ikea heeft niet alleen lekkere Zweedse balletjes, in het maken van dit soort dingen zijn ze ook goed' vond ik ook grappig en veelzeggend. Eerlijk gezegd ben ik dit keer - in tegenstelling tot andere keren - nauwelijks aan vloeken, zuchten en schelden toegekomen. Als je zo'n klus samen met je zoon kan aanpakken is dat hartstikke handig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten