Warm of koud

Een week nadat de Elfstedentocht net niet kon doorgaan probeerden we afgelopen weekend al een glimp  van het voorjaar op te vangen in een Landal-bungalow bij de Sallantse Heuvelrug in Overijssel. Een frisse wandeling in het bos, een duik in het warme zwembad; lekker even het normale ritme doorbreken. En binnen leek het in het zonnetje soms inderdaad een beetje lente. Toen het donker werd zorgde de open haard voor warmte in het huisje terwijl buiten de weergoden zich uitleefden. Want vooral ’s avonds regende het veel en de nachten waren koud.

Sommige zandpaadjes die vorige werk nog onder ijs en sneeuw lagen waren nu veranderd een blubberboel. Toen we in het dorpje Rijssen wat boodschappen wilden gaan doen stuurde onze navigatie ons over een zandweggetje langs het spoor met een helling en een enorme modderpoel ervoor. Ik gaf flink gas en slingerde me van links naar rechts een weg naar boven, met twee medepassagiers die het ongeveer in hun broek deden.

Eerst zagen we links de sloot langs de spoorbaan dichterbij komen en daarna slipten we rechts pal langs enkele betonnen paaltjes. Ikzelf acteerde ondertussen dat ik er niet warm of koud van werd.

Over warm of koud gesproken: Bij de ingang van het bungalowpark hing een weersteen met een haak aan een lange tak. Op het bord ernaast stonden teksten als "Is 'n steen nat, dan reegn 't" en "Koj'n steen neet zeen, dan is't mistig".

Lekkere droge humor, en dat is niet zo gek, wanneer je weet dat het bungalowpark (blijkbaar letterlijk) op een steenworp van Almelo, de woonplaats van Herman Finkers, ligt.