Poep en druk

Ik weet dat dit tekstje een rare titel heeft. De woorden lijken hetzelfde te betekenen, maar zo zijn ze nu niet bedoeld.

Vorige week werd onze familie verblijd met een nieuwe aanwinst: ons nichtje Veerle werd geboren. Tijdens ons kraambezoek bleek het om een scheet van een baby te gaan, die heerlijk lag te soezen in ieders armen. Herman Finkers zei ooit dat hij een niet-knappe baby altijd een lief kind noemde om niet te willen kwetsen, maar deze nieuwe aardbewoner was knap én lief. Wat ging er een heerlijke rust uit van dat slapende kleintje...

Haar tweejarige zus Jasmijn was hartstikke zorgzaam voor Veerle, maar was een stuk minder rustig (al kwam dat waarschijnlijk ook omdat zoonlief Bastiaan haar enthousiasme wat aanwakkerde). Op een gegeven moment steeg er een verdacht geurtje op uit de luier van de druktemaker en zei haar moeder dat ze even boven de luier ging verschonen. Tot onze verbazing gaf Bastiaan aan dat hij haar wel zou willen verschonen als hij dat zou kunnen...

Tot zover onze kwaamvisite bij de rustige scheet en de drukke poeperd.

Overigens stond Wilma me vorige week, toen ik net thuis kwam van kantoor, in de keuken uitgebreid allerlei dingen te vertellen (en gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat ik niet meer weet waarover). Aan het einde van haar verhaal stapte ze de keuken uit de hal in om de hond te gaan uitlaten. Dat was voor mij het moment om, nu ik alleen was...(eeeeh, hoe zeg ik dat nou netjes?)...bepaalde spieren te ontspannen.
Een luide 'ppppfffffff' konk vanuit de keuken.
In de hal hoorde ik Wilma antwoorden: 'o, was ik weer te lang van stof !?!?'.
En dat vind ik dan weer leuk. Maar ja, ik lach al gauw om een poep en een scheet...