Mep

'Ach, die arme kat', zeggen de mensen vaak, wanneer ze zien dat onze kat Floris voor geen goud de woonkamer in komt wanneer onze jack russel Moos daar ligt of rondbanjert. De indruk bestaat dat de kat als de dood is van onze hond. Maar dat is echt niet het geval.

Ik vertel dan dat wanneer ik 's avonds een rondje met de hond heb gelopen, de kat ons onder een geparkeerde auto opwacht, waarna hij op Moos komt afrennen om hem een flinke mep op z'n rug te geven. Omdat ik op die momenten wat ongelovig wordt aangekeken, nam ik me een poos geleden voor er een foto van te nemen. Maar dat viel nog niet mee. Op een of andere manier merkte de hond het wanneer ik m'n camera instelde en bleef hij dan naar mij kijkend naast me lopen, in plaats van voor me uit te dribbelen en de mep te ontvangen. Dus dan ging ik weer dingen roepen als 'schiet op, loop nou door' waarvan de kat blijkbaar zo onder de indruk was dat deze lekker achter een autowiel bleef zitten in plaats van te rennen en meppen. En zo gebeurde er telkens wel wat waardoor de foto niet lukte.

Maar afgelopen week was het raak. Ik had m'n fotocamera niet bij me, maar had de camera op m'n smartphone paraat. Terwijl Moos (ondanks al het eerdere gemep nog altijd nietsvermoedend) het pleintje overstak rende Floris als vanouds op hem af. Ik drukte af nét voordat Moos z'n mep kreeg.

Hierbij het (weliswaar onscherpe) resultaat. Ik hoop danook vanaf nu nooit meer van die 'ja hoor, het zal wel-gezichten' te zien.

En ik heb me voorgenomen om ook nog eens te proberen om die roze olifantjes die ik 's avonds wel 'ns heb zien oversteken op de gevoelige plaat vast te leggen.