Tijdens mijn vakantie las ik de biografie van Toon Hermans, geschreven door Jacques Klöters. Een goed geschreven levensverhaal over de man die lastiger en zwaarder op de hand was dan hij leek voor de mensen die hem vooral kennen van zijn grappige sketches, liedjes en gedichtjes over de leuke dingen van het leven. Het had het vooral over het bourgondische leven, de liefde en de Méditerranée (zo blauw, zo blauw) en kreeg weleens het verwijt zo’n enorme ‘positivo’ te zijn. Het ging niet verder dan zingen over mooie beelden van het leven en had te weinig diepgang.
De Middellandse zee was niet zo blauw tijdens die ene regendag, precies middenin onze vakantie. Naast me in de caravan zaten drie kinderen Cluedo te spelen en ik legde ‘Toon Hermans’ opzij om een stukje te gaan hardlopen. Dit keer dus niet een van de bekende routes door Capelle of Rotterdam, maar een geweldig parcours langs de baai van Saint Tropez. Rennen gaat bijna vanzelf wanneer je langs de zee loopt die Toon Hermans ooit zo mooi bezong.
Rennend langs de waterlijn, over bruggetjes en langs piertjes vol bootjes en waterscooters zwierven vrolijke deuntjes als ‘een ballon, een ballon, een ballonnetje, een ballonnetje dat danst in de wind’ door mijn hoofd. Wat is hardlopen dan fantastisch! Domweg genieten is het. En daarbij besef ik dat je mij door dit woordgebruik ook een gebrek aan diepgang kan verwijten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten