Toeoeoet

Afgelopen weekend organiseerden mijn ouders een High Tea in ‘Het Zalmhuis’ aan de Maas. En bij zo’n gelegenheid komen al gauw enkele leuke anekdotes uit het verleden ter sprake.
Zoals die van mijn zus en zwager, die op een koude winternacht heerlijk lagen te slapen toen ineens - vanaf het ene op het andere moment – keihard aan één stuk door de claxon van hun auto klonk. TOEOEOOEOEOEOET !!! en dat zonder ophouden...!

Omdat niet duidelijk was wat de oorzaak was, stapte mijn zwager - enigszins van de schrik bekomen – de auto in en besloot hij maar te gaan rijden. Stapvoets, dat wel, want het was erg glad…

Langzaam hoorde mijn zus de auto, nog altijd onafgebroken luid toeterend, de wijk uitrijden.
De paar mensen die m’n zwager midden in de nacht passeerde keken zacht gezegd wat verbaasd. Wat bezielt een mens om midden in deze ijskoude winternacht luid toeterend door een woonwijk te rijden !? M’n zwager voelde zich natuurlijk flink opgelaten en haalde maar wat z’n schouders op als een soort van ‘sorrie, ik weet ook niet wat ik hiermee aan moet!’

Tsja, ik zou het zelf eigenlijk zo gauw ook niet weten… Pas een hele poos later, toen alle hersencellen weer een beetje wakker waren geworden, kwam m’n zwager op het prima idee om de accu los te koppelen en hield het toeteren op.

Maar voor het zo ver was had hij de politie gebeld om te vragen of zij een idee hadden wat hij moest doen. De garages waren op dit tijdstip immers allemaal dicht. En terwijl m’n zwager alles door de telefoon aan het uitleggen was, antwoorde de agent ‘ik kan u slecht verstaan, kunt u misschien uw claxon even uitzetten!!’.