Cassettebandje

Wat een herrie kwam er uit Bastiaan’s slaapkamer toen ik maandagavond thuiskwam. Zingen, lachen en kwebbelen voorzien van een flinke galm. Bastiaan heeft sinds kort een Karaoke-machine en was samen met een vriendje en vriendinnetje een show aan het opnemen. Met het geluid lekker hard, de camera aan en de ‘echo-knop’ ver opengedraaid lijkt het net echt!
Maar een van de meest fascinerende dingen blijkt te zijn dat alles op te nemen is op een cassettebandje. Wij vonden die dingen jaren terug al hopeloos ouderwets, maar Bastiaan vindt het geweldig. Zo’n draaiend magneetbandje van TDK dat je om moet draaien na 45 minuten en waarop je stikkertjes kan plakken (kant A, master-tape etc..).

Toevallig kreeg ik vorige week van m’n ouders wat oude spullen mee. Ze zijn de zolder aan het opruimen omdat ze dit najaar gaan verhuizen. Dus kon ik thuis mijn eerste cassette-recorders laten zien.

M'n (destijds) kleine broer en ik in mijn kamer (1978)

Als tiener was ik enorme fan van Radio Veronica en fantaseerde ik dat ik (samen met mijn vriendjes) zelf een piratenzender bezat. Vele cassettebandjes spraken we vol met ‘nep-programma’s’. Begin jaren tachtig is het er ‘echt’ van gekomen. We zetten zelf een zendertje in elkaar en hebben enkele jaren lang een paar avonden in de week onder de naam Radio Transistor programma's gemaakt die in Dordrecht te beluisteren waren.

Op dit moment lees ik het boek ‘Dit was Veronica’ van Auke Kok, waarin uitgebreid wordt beschreven hoe die zeezender ontstond, waarom het zo’n succes was en hoe op 31 augustus 1974 de stop eruit werd gedraaid. En hoe de zeezender-periode nog lang nagalmde bij de gevestigde omroepen in Hilversum. Maar ook verhaalt het boek over de ruzies, de drank en andere avonturen van de piratendames en –heren in de studio en slaapvertrekken. Gelukkig is in de slaapkamer-studio van Bastiaan’s zender alleen maar sprake van veel lol. Met veel galm, dat wel..