Ook Bastiaan heeft weinig benul van wat voor leuks er ookalweer achter die kastdeuren staat. Het leuke daarvan is wel dat hij soms per ongeluk iets tegenkomt dat toch wel erg leuk is en dan een poosje een van z'n favoriete speeltjes is.
Zo ontdekte hij onlangs zijn plastic verrekijker. Geweldig toch, hoe je alles van verweg dichterbij kan bekijken en hoe alle kleine dingen ineens groot lijken.
Toen ik hem 's avonds vroeg of hij ging plassen en tandenpoetsen bleef het vervolgens verdacht lang stil in de badkamer. Ik opende de deur en zag hem staan te plassen, terwijl hij dat gebeuren op kruishoogte ondertussen zelf met z'n verrekijker stond te bestuderen.
Toen ik hem 's avonds vroeg of hij ging plassen en tandenpoetsen bleef het vervolgens verdacht lang stil in de badkamer. Ik opende de deur en zag hem staan te plassen, terwijl hij dat gebeuren op kruishoogte ondertussen zelf met z'n verrekijker stond te bestuderen.
Ik schoot in de lach, maar nam me meteen ook voor later geen grapjes te maken in de trant van 'heb je nog steeds een verrekijker nodig...' (maar er nu iets over schrijven mag toch wel?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten