Pink

Elke woensdagavond gaan mijn buurman en ik naar de sportzaal aan het eind van de straat, om daar met een aantal leeftijdgenoten (veertigers, vijftigers en een verdwaalde dertiger) een potje te volleyballen. Zo'n anderhalf uur lang werken we ons in het zweet door op allerlei manieren een bal over een net te slaan of deze terug te meppen voor hij de grond heeft geraakt.

Het gaat best aardig. In het begin hoorde je telkens een harde klap wanneer ik de bal met mijn platte hand raakte, maar na verloop van tijd lukte het steeds vaker om m'n vingers te laten 'veren' zodat de bal met een soepele beweging naar een teamgenoot of (nog beter) de grond aan de andere kant van het net gaat. Alleen als ik wat moe wordt, dan gaat het niet meer allemaal zo precies als ik zou willen. Soms hoor je dan nog wel eens zo'n ouderwetse 'KLETS' van een platte hand.

Alweer een poos terug belandde er een bal bovenop het puntje van mijn pink, wat enorm pijn doet. Ik ben snel naar een koude kraan gelopen, maar ondanks het koude water werd mijn pink snel dik en blauw. Dat was dus een paar weken niet volleyballen.

Een paar weken later pakte ik de draad weer op. Ik voelde geen pijn meer; alleen als ik erop drukte voelde het een beetje beurs aan. Wilma was zo behulpzaam mijn pink thuis alvast goed in te tapen en hem -voor de stevigheid- aan mijn ringvinger 'vast te plakken' (hetgeen gebruikelijk is bij eendergelijke kwetsuur). Ze vroeg me of ik hem (met het tape erom) niet een beetje kon buigen, maar ik vertelde haar dat dat niet ging.

Met twee vingers van mijn rechterhand ingetaped liep ik samen met de buurman naar de sportzaal. Onderweg bekeek hij geïnteresseerd het tape en vroeg me hoe pijnlijk de pink nog was. Ook in de kleedkamer was m'n pink gespreksonderwerp en werd aandachtig gekeken naar het tape om de twee vingers aan mijn rechterhand.

In de zaal aangekomen gooiden en sloegen we -zoals we altijd doen voorafgaand aan een paar partijtjes volleybal- als een soort warming-up de bal naar elkaar. Al tijdens mijn eerste balcontact voelde ik het; AI !!! mijn linkerpink was de pijnlijke!!! Ik heb in een handomdraai het tape van m'n rechterhand afgewikkeld en het om twee vingers van mijn linkerhand geplakt (wél in één keer de goeie twee trouwens).

Ik geloof niet dat ook maar iemand in de zaal het heeft gezien. Ik heb wél besloten in het vervolg bij een dergelijke blessure eerder weer te gaan beginnen. Dan weet ik tenminste welke vinger getaped moet worden: die dikke blauwe!