Afgelopen zomer was Bastiaan met z'n neefje aan het tafeltennissen. Het was nog droog, maar in de verte rommelde een onweersbui. Na de sportievelingen vanaf een afstandje te hebben gefilmd legde ik de videocamera weg. Op dat moment klonk vanuit het niets een oorverdovende KNAL, gevolgd door gegil van kinderen. Ik sprong een meter van de grond en m'n hart zat in m'n keel. De bliksem bleek te zijn ingeslagen in een slagboom vlakbij ons plekje. Pffff.. De kinderen moesten worden getroost, maar verder was er gelukkig niets aan de hand. Maar wat een schrik...
Het deed me denken aan een gebeurtenis van een paar jaar geleden. Wilma en ik zaten 's avonds televisie te kijken toen er een gigantisch onweer uitbrak. Felle flitsen en enorme knallen maakten er een wedstrijdje van wie de meeste indruk kon maken. Het was al een poosje aan de gang toen we ineens een KNAL hoorden die alle eerdere overtrof. Dat was vast een bliksem geweest die ergens was ingeslagen. En inderdaad... even later hoorden we een brandweerauto in de verte komen aanrijden.
De volgende morgen op kantoor was het onweer hét gespreksonderwerp van m'n collega's die in Capelle en omgeving woonden. Een van hen vertelde dat twee straten vanaf zijn huis de bliksem was ingeslagen in een zolder en dat daarbij een groot deel van het dak van het huis was weggevaagd. Er was godzijdank niemand op die zolder aanwezig op het moment van de inslag, maar het verhaal ging dat de vrouw des huizes er een kwartier daarvoor nog had staan strijken.
Ik haastte me daarna naar de vergaderkamer, want ik had een afspraak met wat mensen van de NS en Rail Infrabeheer over veiligheid. Na meer dan een kwartier in de vergaderkamer op ze te hebben gewacht kwamen mijn gasten eindelijk binnen. Ze verexcuseerden zich voor het te-laat-komen, maar hadden een goed excuus. Het huis van een van hen was namelijk gisterenavond getroffen door een blikseminslag, en vrijwel de gehele zolder was afgebrand! Nog een geluk dat het niet een kwartier eerder was geweest, vertelde ze, want toen stond ze er nog te strijken...
Wat een toeval...toch? Maar ja... wat is nou eigenlijk toeval? Herman Finkers zei het ooit al eens: "als je elke dag om dezelfde tijd een toeval krijgt, is het geen toeval meer".
Ik wilde overigens bijna nog zeggen dat het maar goed was dat ze op tijd was vertrokken, en dat dat heel bijzonder is voor iemand die bij de NS werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten