vrijdag 29 juni 2007

Vliegen

Afgelopen woensdagmorgen bracht ik mijn vader en moeder met de auto naar Schiphol vanwege hun vliegvakantie naar Spanje en Andorra. Het vliegtuig zou pas om 12 uur vertrekken, maar in verband met de aangescherpte veiligheidsmaatregelen dienden ze zich al om half 10 bij de incheckbalie te melden. In de praktijk betekent dit, rekening houdend met de files van vandaag de dag, dat we ’s morgens om half 8 vanuit Dordt vertrokken. En om er zeker van te zijn dat ik ze op tijd in Dordt zou kunnen oppikken vertrok ik om kwart voor 7 bij mij thuis.

Al met al ben je tegenwoordig wel een hoop tijd kwijt voor je uiteindelijk veilig in het vliegtuig stapt. Want de handbagage wordt ook nog eens nauwkeurig gecontroleerd en zelfs een flesje water of een nagelvijltje dient, wanneer het wordt aangetroffen, uit de bagage te worden verwijderd.
Dat was zo’n 25 jaar geleden nog anders. Zelfs bij vliegreizen naar Spanje, waar de ETA ook toen al regelmatig van zich liet horen, was nauwelijks sprake van serieuze beveiligingsmaatregelen. Volgens mij was het zo dat alleen wanneer er iemand erg onguur uitzag goed in zijn bagage werd gekeken. Op die manier werd er weleens een onverlaat (zo heetten terroristen toen nog) aangehouden.
Na een slopende vakantie in Llorret de Mar wilde ik destijds nietsvermoedend via de controle het vliegtuig inwandelen. Maar bij de controle van mij handbagage ging het mis. Men keek mijn bruine, moeie en van een vakantiebaardje voorziene hoofd aan en besloot aan de hand daarvan mijn handbagage te checken. En daar vonden ze zo’n plastic krom namaak-dolkje dat ik in een souvenirwinkel voor mijn broer had gekocht. Onmiddellijk werd het souvenir in beslag genomen en ik moest maar afwachten of ik het ooit terug zou zien…

Vlak voor de landing op Schiphol klonk en mededeling door de luidsprekers in het vliegtuig. ‘De mijnheer wiens dolk in beslag is genomen wordt verzocht deze op te halen bij de cockpit !’ Veel van mijn medepassagiers reageerden op dat moment alsof ze beseften dat ze aan een aanslag waren ontsnapt. Ik stond op, liep naar de cockpit en kreeg mijn dolk aangereikt. Teruglopend naar mijn stoelzag ik de mensen enigszins argwanend kijken. Maar het kon dus toen nog wel, met een glimmende dolk door het gangpad van het vliegtuig lopen.
Tsja, het waren andere tijden dan tegenwoordig. In New York stonden in die tijd nog maar net twee mooie hoge torens te glimmen..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten